Dopasowanie impedancji najłatwiej wykonać przy pomocy dodatkowej pętli z kabla współosiowego (= koncentrycznego, 50 Ω lub 75 Ω), ale czasem wymagana jest kompaktowość i miniaturyzacja, więc nawija się trafo wielkiej częstotliwości na toroidku (= rdzeniu pierścieniowym) lub jeszcze lepiej na "lornetce", czyli rdzeniu dwuotworowym:
 |
| prezentacja: Artiom Kosicyn 83 (YT) |
Na powyższym zdjęciu użyto ferrytowego rdzenia dwuotworowego o nieznanej liczbie AL. Należy przygotować dwie pary kabli dość mocno skręconych ze sobą. Pierwszą parą skręconych kabli nawijany trzy zwoje w jednej dziurce rdzenia, a drugą parą skręconych kabli nawijany trzy zwoje w drugiej dziurce rdzenia. Z prawej strony jest wyjście na kabel antenowy (koncentryczny), a z lewej strony (do obu czerwonych kabelków) podłącza się antenę (np. dipol pętlowy 300 Ω).
Dokładna instrukcja tutu.
Powyższe trafko znakomicie dopasowuje impedancję dla zakresu VHF (np. do 240 MHz), a w zakresie UHF (np. 500 MHz) pracuje już tylko "jako tako", jednakże lepsze nawet to "jako tako" niż działanie bez żadnego trafka. Na wejściu można podłączać anteny o impedancji od dziesiątek do setek omów (np. dipol pętlowy, dipol otwarty, anteny teleskopowe, prętowe, spiralne, inne nietypowe). Na wyjściu można podpinać kable koncentryczne, wzmacniacze wielkiej częstotliwości czy odbiorniki wymagające impedancji rzędu 50 ... 75 omów.
Liczba AL rdzenia dwuotworowego nie jest krytyczna. Np. na chacie przechowuję ferrytowe "lornetki" o liczbie AL 4 oraz AL 150, jednak do celów transformacyjnych impedancji nadają się wszystkie przeze mnie posiadane, gdyż materiały ferrytowe, z jakich je wykonano, potrafią transformować impedancję nawet dla częstotliwości rzędu 1 GHz. Liczba AL ma kluczowe znaczenie dopiero w typowych obwodach rezonansowych, gdzie koncentrujemy się na czystej indukcyjności, a nie szerokopasmowości. W trybie rezonansowym większość "lornetek" działa dobrze do 30 MHz oraz znośnie do 90 ... 100 MHz, a jako dopasowujące impedancję trafo szerokopasmowe nawet i dziesięciokrotnie wyżej.
Powyższe wskazówki proponuję zanotować sobie w jakimś kajeciku, gdyż nie wiadomo, kiedy umiejętność wykonania trafka będzie potrzebna.
(Marcin Perliński)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz