Obrót ciała niebieskiego w okresie równym jego okresowi obiegu. Taka jest definicja podręcznikowa.
Wokół swojej osi obraca się nie tylko Ziemia, ale i Księżyc. Księżyc dodatkowo "zapierdziela" także i wokół Ziemi. Jeden obrót Księżyca wokół własnej osi trwa prawie 28 dni. Tyle samo dni trwa także obieg Księżyca wokół Ziemi, czyli Księżyc zawsze jest zwrócony do nas "buzią", podczas gdy "pupkę" trzyma permanentnie kulturalnie tak, aby jej nie pokazywać. Oba ciała niebieskie, czyli zarówno Księżyc, jak i Ziemia, "zasuwają" w tę samą stronę, dzięki czemu zjawisko ciągłego widzenia tylko jednej i tej samej strony Księżyca może występować. Synchronizacja jest idealna, więc nie jesteśmy w stanie "normalnie" ujrzeć odwrotnej strony Księżyca. Pierwsze zdjęcia niewidocznej strony Księżyca wykonała w roku 1959 radziecka sonda "Łuna 3". Było to dokładnie 6 października, czyli w dniu, w którym Mój Tato, Bronisław Perliński, obchodził swoje 13 urodziny. Obecnie dysponujemy wieloma wysokorozdzielczymi zdjęciami odwrotnej strony Księżyca, np. takim oto:
 |
| odwrotna strona Księżyca źródło: Wikipedia (CC-BY-SA) |
Zjawisko obrotu synchronicznego jest rozpowszechnione w całym wszechświecie. Bardziej znane "pobliskie" przykłady uwzględnia poniższa tabelka:
 |
| źródło: Wikipedia (CC-BY-SA) |
Zachęcam do intensywniejszego zgłębienia tematu.
(Marcin Perliński)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz