Strony źródłowe już nie istnieją, a koledzy Paul i Jan są już pewnie raczej krótkofalarskimi seniorami. Po raz pierwszy opis tejże konstrukcji pojawiał się w latach 1996 ... 1997 w papierowych czasopismach hamsiarskich oraz wirtualnych zinach internetowych (QRP-L, QRPp), a później jeszcze przez ponad dekadę leżał sobie na stronie domowej Paula, która obecnie już nie funkcjonuje.
Konstrukcja dobra, znana, ceniona, sprawdzona, świetnie opisana, rozrysowana i powtarzana dziesiątki (jeśli nie setki) razy na całym świecie. Proste tanie elementy, konstrukcja typu Manhattan, możliwość modyfikacji, domyślnie "łowi" zakres 80 i 40 metrów, jednak można to rozszerzyć w dół (do 160 metrów) oraz w górę (nawet gdzieś tak do 13 MHz), jeśli tylko uruchomimy mózgoczerep. Jest toto dość czułe, w miarę przyzwoicie selektywne, demoduluje także emisje jednowstęgowe (SSB/DSB), gra całkiem głośno, nie wymaga wyszukanych elementów, bo do wykonania indukcyjności wystarczy nawet "starożytne" hermetyczne plastikowe opakowanie po filmie fotograficznym oraz drewniany kołek, wzgl. cokolwiek innego podobnego (plastikowa rurka, strzykawka itp.). Strojenie kondziorem zmiennym lub potencjometryczne, czyli warikapowo (= wystarczą dwie połączone równolegle diody prostownicze typu 1N400x lub podobne).
Oto materiały źródłowe:
Zachęcam do natychmiastowego przerysowania sobie do jakiegoś zeszytu, póki jeszcze Internet istnieje ...
Aha, więcej materiałów od tego konstruktora znajduje się tutajże. Polecam zwłaszcza TRX-a pięciowatowego na pasmo 20-metrowe (TX jest telegraficzny, ale przy pięciu watach na CW w tymże "wyczynowym" paśmie to i całą planetę można próbować "obskakiwać"). Autorem tego TRX-a jest inny gościu (Jason Milldrum, NT7S).
Paul Harden opracował ponadto jeszcze bardziej czułą inkarnację swojego superreakcyjniaka o nazwie "Desert Ratt 3", jednak szczegółowy opis zachował się chyba już tylko w języku rosyjskim.
(Marcin Perliński)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz