Uniwersalny selektywny dopał 3.5 ... 145 MHz, z 1 .. 2 watów robi 10 ... 15 watów (DDR, czasy Ericha Honeckera)

Uwaga!!! To nie jest wzmacniacz szerokopasmowy, gdyż dla poszczególnych zakresów należy użyć indywidualnie dobranych wartości LC. Zaletą jest prostota oraz brak konieczności wykonywania trudnych w realizacji trafek w.cz. na rdzeniach ferrytowych, a wadą oczywiście działanie tylko w ramach jednego wybranego pasma radioamatorskiego.

To się ukazało w przyarmijnym (= NVA) limitowanym roczniku branżowym "Elektronisches Jahrbuch 1978" pod redakcją jego głównego opiekuna edycyjnego, czyli Karla-Heinza Schuberta (DM2AXE).

Z 1-2 watów (PEP) na wejściu robi 10-15 watów (PEP) na wyjściu, ale żeby tak ładnie nam wzmocniło i nadmiernie się nie grzało, to i tranzystor powinien być raczej odpowiedni (= zalecany wysokowydajny specjalistyczny tranzystor nadawczy RF, np. dawny rosyjski/radziecki z serii KT9... itp. lub jeszcze bardziej zabytkowy imperialistyczny 2N3632). 

O sakrucko wydajnym radiatorowaniu/chłodzeniu chyba nie trzeba wspominać. Dla nieco niższych pasm (np. w zakresie 80-metrowym) można oczywiście posłużyć się tranzystorem znacznie bardziej pospolitym i radiowo wyraźniej "badziewiastym" (na przykład jakimś sześcioamperowcem lub nieco mocniejszym ośmioamperowym ---> wykorzystamy oczywiście tylko pewien ułamek potencjalnego amperażu maksymalnego przewidzianego dla danego modelu tranzystora, co w półprzewodnikowych konstrukcjach nadawczych jest całkowicie normalne i naturalne).

Pasma takie oto: 3.5, 7, 14, 21, 28, 145 MHz (oczywiście dla każdego pasma będą nieco inne wartości elementów ---> patrz załączona tabelka).

Kondensatory oczywiście na adekwatne napięcie, czyli w gałęzi wyjściowej na przynajmniej 100 V!!! 

opracowanie pierwotne: H. S. Brier (1974), reprint z "73", po adolfowemu w "Old Man"

wybór (tychże) treści: Karl-Heinz Schubert (DM2AXE), enerdowo

miejsce publikacji: Elektronisches Jahrbuch (1978), enerdowo 

Wiedza bezcenna, więc proponuję przerysować.

A kto się zastanawia, skąd tu "wytrzasnąć" dwa waty na wejściu, to niech poczyta tutu.

(Marcin Perliński)