Przemysł radziecki oferował zarówno opisaną już kilka dni temu wersję eksportową, jak i skromniejszą krajową. Z obu dało się wykrzesać w pełni działające radioodbiorniki oraz całą gamę innych układów, a przede wszystkim zdobyć bezcenną wiedzę połączoną z umiejętnościami praktycznymi.
.jpg) |
| fotka: radionic.ru |
Przedstawiona powyżej nieco tańsza wersja przewidziana na wewnętrzny rynek radziecki bazowała na tranzystorach krzemowych KT315B (КТ315Б) wzgl. KT315E (КТ315Е). Słuchawki oczywiście wysokoomowe (dwie połączone szeregowo magnetyczne 1600-omowe, co dawało łącznie 3200 omów, zblokowane na wejściu równoległym kondensatorem 10 nF). Diody detekcyjne germanowe D9B (Д9Б) lub wariantywnie D9W (Д9В) wzgl. D9G (Д9Г). Antena ferrytowa standardowa (ilość zwojów taka, aby był rezonans na falach średnich lub długich, przy czym w towarzyszącej zestawowi broszurce podano dokładne parametry nawojowe). Kondzior strojeniowy 100 pF. Zasilanie z bateryjki 6F22 (9V).
Dokumentacja (częściowo także w formacie DJVU) do pobrania tutu.
(Marcin Perliński)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz